συνέλευση μελών

Με μια αλλιώτικη ματιά...

 22/8/2012

της Μαρίας Ηλιοπούλου

Ο δήμος μας, παραμένει σταθερά δεμένος σ 'ένα τρόπο διοίκησης που ταιριάζει γάντι με τον τρόπο σκέψης που παρήλθε ανεπιστρεπτί, αλλά ο επιθανάτιος ρόγχος της συνεχίζει να καθορίζει την ζωή στην πόλη μας. Τον εφαρμόζουν οι ''άπειροι'' που διαδέχτηκαν τους προηγούμενους ''έμπειρους'' και με όπλο τον μιμητισμό της ''εμπειρίας'' εξακολουθούν να διοικούν με τον ίδιο τρόπο τον δήμο. 
Αυτό που άλλαξε μετά τις δημοτικές εκλογές του 2010 είναι τα πρόσωπα της διοίκησης και όχι ο τρόπος της άσκησης της. Μόνο η αύξηση της γκρίνιας από την οικονομική δυσπραγία προστέθηκε, στις αλχημείες τις απειρίας.
Γιατί η άποψη, ότι οι «έμπειροι» που επιλήφθηκαν επί παντός επιστητού στο παρελθόν και θέλουν να το κάνουν και στο μέλλον, ευθύνονται για την μοναδική στα χρονικά εξαθλίωση της ζωής μας, γίνεται μηδενισμός, όταν προβάλλει την αντικατάσταση τους με “άπειρους” ως την μόνη ενδεδειγμένη λύση. 
Χρειάζονται ιδέες, λογική, ορθολογισμός, όραμα και υποδομή στην προσωπικότητα του καθενός, για να φτάσουμε σε λύσεις.
Από το 2010 η Ελλάδα είναι μια άλλη Ελλάδα. Μια Ελλάδα με επιπλέον οκτακόσιους χιλιάδες ανέργους, χιλιάδες κλειστές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα που βιώνουν την ανεργία ή ζουν με τον φόβο της απόλυσης και οριζόντιες περικοπές στα εισοδήματα των δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων.
Τί κατάλαβε από όλα αυτά η διοίκηση και η αντιπολίτευση του δήμου μας; Τίποτα.
Στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης, οι προτεραιότητες της δημοτικής αρχής θα έπρεπε να είναι η ποιοτική και αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών προς τους δημότες. Η εύρυθμη λειτουργία κοινωνικών υπηρεσιών, παιδικών σταθμών, αθλητικών και πολιτιστικών κέντρων καθώς και η συνέχιση και επαύξηση του προγράμματος '' Βοήθεια στο σπίτι'' .
Αντί γι αυτό, βλέπουμε την δημοτική κοινωφελή επιχείρηση πολιτισμού και αθλητισμού του δήμου μας (ΔΗΚΕΠΑ) να είναι ένα βήμα πριν το λουκέτο, με απλήρωτους τους εργαζόμενους σχεδόν ένα χρόνο τώρα, ενώ στον ορίζοντα προβάλει «λαμπρό» το όραμα των αυτοκινήτων της φόρμουλα 1 να τρέχουν στους δρόμους της πόλης. (Μένει να υποσχεθεί ο δήμαρχος και χαμηλότοκα δάνεια στους δημότες για την αγορά του πανάκριβου εισιτηρίου των αγώνων)
Η εστίαση της προσοχής στην παροχή υπηρεσιών που ανακουφίζει τους κοινωνικά αδύναμους και δημιουργεί μαζί με την δράση των εθελοντικών οργανώσεων ένα πλέγμα κοινωνικών παροχών και αλληλεγγύης είναι απαραίτητο στοιχείο για την αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης. 
Αυτά όσο και αν φαίνονται εξωπραγματικά, με ορθολογική διαχείριση αρμοδιοτήτων, εξοικονόμηση πόρων και εκμετάλλευση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κονδυλίων μέσω Ευρωπαϊκών προγραμμάτων, είναι εφικτά.
Χρειάζεται να φέρουμε στο προσκήνιο τα καθημερινά προβλήματα των δημοτών και να δώσουμε έμφαση στην κοινωνική αλληλεγγύη, στο συμμάζεμα του νοικοκυριού. 
Χρειάζεται να διαχειριστούμε πρώτα πρώτα την φτώχεια μας. 
Μόνο έτσι μπορούμε να στήσουμε από την αρχή μια αλλιώτικη πόλη. 

Απο  http://drapetsona-manos.blogspot.gr

Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ή άλμα προς το παρελθόν;

Γεράσιμος Γεωργάτος, 20/08/2012

---

Το αίσθημα ευθύνης για τη διάσωση της χώρας με παραμονή στην Ευρώπη και το ευρώ, αποφυγή της χρεοκοπίας και της επαναβαλκανιοποίησης, αποτέλεσε το μείζον κριτήριο για το σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης. Αυτός παραμένει και ο κύριος στόχος της. Ταυτόχρονα, εγκαινιάζει μια νέα περίοδο πολιτικής κουλτούρας συνεργασιών για τη χώρα μας, καθιερωμένη ήδη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Δυστυχώς, το συνεργατικό κυβερνητικό εγχείρημα πραγματοποιείται σε συνθήκες ύφεσης και συρρίκνωσης, σε καθοδική φάση του οικονομικού κύκλου. Η κυβέρνηση δεν έχει στη διάθεσή της ευκολία πόρων, όπως τις δεκαετίες 80 – 90, όπου τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα. Όμως η αφροσύνη, οι πελατειακές σχέσεις, η γενικευμένη διαφθορά, η προσωπική και συντεχνιακή διαπλοκή που ανέχτηκαν και καλλιέργησαν οι διαδοχικές ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις, άφησαν τη χώρα ανοχύρωτη την ώρα της κρίσης και αυξανόμενο μέρος των πολιτών της σε απελπισία. Στις σημερινές συνθήκες περιορισμένων πόρων και αντιμετώπισης ελλειμμάτων, ουσιαστική προοδευτική πολιτική δεν είναι οι φρούδες υποσχέσεις για επάνοδο σε παραδεισένιες καταστάσεις, που εκπέμπονται είτε από δεξιά (π.χ. ΑΝ.ΕΛ) είτε από αριστερά (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ), αλλά η εμπέδωση του αισθήματος δικαίου με αναλογική κατανομή των βαρών για έξοδο από την κρίση. Γιατί περισσότερο και από τη φτώχεια, είναι το αίσθημα της αδικίας που έχει προκαλέσει τις περισσότερες εξεγέρσεις στην ιστορία. Και εδώ οι κυβερνητικοί εταίροι χρειάζεται να επιδείξουν ιδιαίτερη προσοχή και ευαισθησία.
Γιατί η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας, δεν αφορά μόνο τις σχέσεις με τους ευρωπαίους εταίρους, αλλά και τη βαθύτατα τραυματισμένη αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος προς τους πολίτες της χώρας. Είναι ζήτημα αξιοπιστίας της ίδιας της Δημοκρατίας. Την ώρα που η ανεργία μαστίζει τον ιδιωτικό τομέα και τη νεολαία, δεν μπορεί να αιωρείται η εντύπωση πως κύριο μέλημα αποτελεί η με κάθε μέσο ή τέχνασμα διάσωση διαφόρων κατηγοριών δημοσίων υπαλλήλων. Την ώρα που οι αποδοχές στον ιδιωτικό τομέα έχουν καταβαραθρωθεί, τι εντύπωση προκαλεί στους πολίτες η φροντίδα για την προάσπιση ορισμένων ειδικών μισθολογίων, με δυσθεώρητες για τους πολλούς και συνταγματικά κατοχυρωμένες αποδοχές; Όταν οι περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί είναι πλήρως απαξιωμένοι και έχουν φροντίσει και οι ίδιοι γι’ αυτό, όταν κάποιες ΔΕΚΟ και ορισμένοι Δήμοι αρνούνται να ανταποκριθούν σε κυβερνητικά αιτήματα και αποφάσεις, επιχειρώντας ολοφάνερα τη διατήρηση σκανδαλωδών συντεχνιακών κεκτημένων, οι εκπρόσωποί τους περιμένουν να συγκινηθούν οι πολίτες από κραυγές περί εξαθλίωσής τους και ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου; Όταν δεν έχουν προχωρήσει στο ελάχιστο οι αποκρατικοποιήσεις, ούτε οι καταργήσεις ή οι συγχωνεύσεις οργανισμών του δημοσίου και υπάρχουν ακόμα υπάλληλοι αδρανών οργανισμών που τους  καταβάλλονται κανονικά οι αποδοχές τους, γιατί να δώσουν ανοχή και στήριξη οι 1.200.000 άνεργοι και οι εργαζόμενοι των 486 ευρώ;
Η αποκρατικοποίηση μιας ΔΕΚΟ στη Γαλλία ή τη Γερμανία, μπορεί και να θεωρηθεί νεοφιλελεύθερη συνταγή, στην Ελλάδα όμως μπορεί να μην υπάρχει άλλος τρόπος για εξυγίανση. Ο Δημόσιος Τομέας επιμένει να επιβεβαιώνει την αδυναμία αυτοδιόρθωσής του. Και βεβαίως η ευθύνη για την άμεση αντιμετώπιση αυτών και πολλών άλλων αδυναμιών, μια και ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχίσει επί μακρόν, βαραίνει πρωτίστως την κυβέρνηση και το πολιτικό της προσωπικό. Ακόμα και η συνεχής προσφυγή σε περικοπές μισθών και συντάξεων για εξοικονόμηση πόρων, δεν οφείλεται τόσο σε κάποιον δογματισμό της τρόικας – εξάλλου δεν προβλεπόταν στο πρώτο Μνημόνιο που δεν εφαρμόστηκε και το πληρώνουμε – όσο στην αδυναμία του εκάστοτε πολιτικού προσωπικού και των δημοσίων λειτουργών να αντιμετωπίσουν την εκτεταμένη φοροδιαφυγή, την παραοικονομία, τη διαφθορά και να περιστείλουν αποτελεσματικά και ορθολογικά τα δημόσια έξοδα. Δυστυχώς, ο εξορθολογισμός που δεν έγινε επί τριάντα και πλέον χρόνια, πρέπει να γίνει άμεσα και τώρα. Γι’ αυτό η κρίση αποτελεί και ευκαιρία. Και αυτό περιμένει και γι’ αυτό δίνει πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση η εχέφρων πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών.
Όμως, ακόμα και αν αντιμετωπιστούν αναχρονισμοί και αγκυλώσεις, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ευρωπαϊκό περιβάλλον παραμένει συντηρητικό και δυσμενές. Η συντηρητική συνταγή της ακραίας λιτότητας, όπου εφαρμόζεται, αποδεικνύεται καταστροφική, ωστόσο η χώρα κρέμεται στην κυριολεξία από την επόμενη δόση των 31,5 δις ευρώ. Και δεν διαθέτει κανένα σοβαρό διαπραγματευτικό όπλο. Γι’ αυτό αποτελεί πολυτέλεια η εμμονή στην κατά γράμμα τήρηση της γραπτής συμφωνίας των τριών κυβερνητικών εταίρων. Αυτά συμφωνήθηκαν μεταξύ τους, όχι και με τους ευρωπαίους, για να είναι υποχρεωμένοι και αυτοί να τα σεβαστούν. Εκτός αν θεωρείται διαπραγματευτικό όπλο ο εκβιασμός, οι απειλές και ο βαλκανικού τύπου τσαμπουκάς, που προτείνουν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Χρυσή Αυγή. Να ξέρουμε όμως ότι ως μέθοδος, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αυτό που διατυπώνει καθαρά το ΚΚΕ: στην απεμπλοκή της χώρας από την Ευρώπη και το ευρώ.
Υπό αυτές τις συνθήκες, επιτυχία της χώρας και της κυβέρνησης θα είναι να προχωρήσουν οι αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που θα μεταμορφώσουν επιτέλους την Ελλάδα σε ευνομούμενο ευρωπαϊκό κράτος, να αποκατασταθεί η βαθύτατα κλονισμένη εμπιστοσύνη με τους εταίρους μας και με τους έλληνες πολίτες, ώστε η χώρα μας να παραμείνει αγκυρωμένη στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, για να επωφεληθεί και από τις όποιες θετικότερες εξελίξεις. Γιατί οι συντηρητικές πολιτικές, όλο και περισσότερο αμφισβητούνται και το ενδεχόμενο εκλογικής ήττας είναι σοβαρό και για την ίδια την κ. Μέρκελ. Οι δυσβάσταχτες θυσίες είναι αναγκαίες και έχουν νόημα υπό αυτό το πρίσμα. Υπάρχει βεβαίως και η επιλογή της επαναστατικής και υπερήφανης χρεοκοπίας που προτείνουν με παραλλαγές τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Να ξέρουμε όμως ότι μια τέτοια επιλογή, αποτελεί ένα χαώδες άλμα προς το παρελθόν.

*Ο Γεράσιμος Γεωργάτος είναι μέλος της Ε.Ε της ΔΗΜ.ΑΡ, υπεύθυνος για την Ευρωπαϊκή και Εξωτερική Πολιτική.

Η καντίνα στην παραλία των Λιπασμάτων. Ένα παράδειγμα.

Συντάχθηκε απο τον/την Λάκης Ιγνατιάδης

Κυριακή, 12 Αύγουστος 2012 11:07

Θα μπορούσε όλα να ήταν εντάξει; Το ερώτημα αφορά στην καντίνα που υπάρχει και λειτουργεί, από τον Μάιο, στην παραλία των Λιπασμάτων. Το θέμα το συζητάνε σε στέκια και σε σπίτια, στη Δραπετσώνα και πιθανόν κι  αλλού.

Αρκετοί είναι σίγουροι πως η καντίνα αυτή λειτουργεί όχι νόμιμα. Και αντιδρούν αποφεύγοντας να την επισκεφτούν. Παρόλο που πολύ θα το ήθελαν, γιατί τα τραπεζάκια της είναι σε ωραίο μέρος. Μπροστά η έξοδος του λιμανιού, στο βάθος η Αίγινα δεξιά η Σαλαμίνα και πίσω τα χωράφια της περιοχής της Ανάπλασης με τα δύο διατηρητέα κτήριά της και το ερυθρόλευκο φουγάρο της. Και με το αεράκι πάντα να δηλώνει παρόν.

Οι πληροφορίες μας μάς λένε πως η καντίνα αυτή  ανήκει στο οικογενειακό περιβάλλον του κ. Αντωνόπουλου Δημήτρη, πρόεδρου της Δημοτικής κοινότητας της Δραπετσώνας και ενός από τα πιο δραστήρια μέλη της. Η συμβολή του στη διαμόρφωση του χώρου της μικρής αυτής παραλίας, την άνοιξη που μας πέρασε, ήταν σημαντικότατη. Να σας πω επίσης πως, στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, τον ψήφισα  για να με αντιπροσωπεύει στα δημοτικά θέματα και όχι να καθαρίζει για πάρτυ του. Και τώρα, γράφοντας αυτό το αρθράκι, είναι σαν να γράφω και ενάντια στον εαυτό μου. Μια λύπη με διατρέχει, λύπη στενάχωρη και τίποτα άλλο. 

Ερώτηση: Μα ποιος να δώσει άδεια λειτουργίας, αφού -στη φάση αυτή- δεν ξέρουμε ακόμα αν ο χώρος αυτός ανήκει στον Ο.Λ.Π. ή στον Δήμο μας. Πρόκειται για μία γκρίζα ζώνη. 

Απάντηση: Τυχαία πήρε το αυτί μας μία απάντηση ενός μικροπωλητή, που είχε στήσει τον πάγκο του στο χώρο αυτό, τις μέρες του Ιουνίου, τότε που -υπό την εποπτεία του Δήμου- γινόταν το Καλλιτεχνόραμα 2012.

Μικροπωλητής: « Ναι, εμείς πληρώσαμε στο Δήμο, όχι όπως αυτός με τη καντίνα, που δεν πλήρωσε τίποτα». ΑΡΑ; 

Ερώτηση: Υπάρχει απόφαση του Δήμου, δημοσιοποιημένη, με την οποία έχει επιτραπεί  η χρήση της ηλεκτρογεννήτριάς του από τον ιδιοκτήτη της καντίνας; 

Απάντηση: Ψάξαμε, ρωτήσαμε, αλλά δε βρήκαμε τίποτα. 

Ερώτηση: Στον Άγιο Μηνά Αμφιάλης, συζητιέται από παρέες σε στέκια, σε μαγαζιά και σε σπίτια πως ένας κάτοικος της περιοχής επιχείρησε να βάλει κι αυτός την καντίνα του στην ακτή. Αλλά, αν αληθεύει αυτό που συζητιέται, πως δηλαδή παρενέβη η Δημ.Αστυνομία και του το απαγόρευσε, τότε ρωτάμε να μάθουμε, με ποια αρμοδιότητα και με ποιανού εντολή συνέβη αυτό;  

Απάντηση: Ρε τι σφαίρα είναι αυτός ο Μπόλτ, άπιαστος σου λέω. Και χαβαλετζής. Πολύ τον πάω δικέ μου. 

Εχουμε ακούσει αρκετούς που συζητάνε αυτό το θέμα. Κάποιοι που, εδώ και καιρό, στηλιτεύουν -σε συζητήσεις- αυτό το γεγονός είναι στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εκλεγμένοι σύμβουλοι, δημότες που ασχολούνται με τα κοινά, κλπ. Άνθρωποι των κομμάτων, δηλαδή, ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Εμείς δεν έχουμε αντιληφθεί να το κάνουν θέμα, να το θέτουν για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, να το δημοσιοποιούν με κάποιο τρόπο ή να το αναρτούν στα μπλογκ τους. Το θέμα της καντίνας, ενώ συζητιέται ιδιωτικώς, δημόσια το καλύπτει ένα πέπλο σιωπής. 

Ερώτηση: Γιατί; 

Απάντηση: Γιατί αυτοί, που έχουν την ευθύνη να το θέσουν προς συζήτηση, έχουν κι αυτοί λερωμένοι τη φωλιά τους ή σκοπεύουν να τη λερώσουν. Γιατί προσδοκούν στις ψήφους που μπορεί να φέρει ο δικός τους ο Αντωνόπουλος ή να διώξει από το συνδυασμό που θα τον δεχτεί υπό τη σκέπη του. Γιατί έτσι έχουν μάθει, χρόνια τώρα, να δρουν οι τοπικοί παράγοντες των κομμάτων. Με ανοχή, ή επιλέγοντας να επιτρέπουν -ή και να προωθούν συχνά- τις χιλιάδες μικροπαρανομίες, συνήθως, τα χιλιάδες ρουσφέτια που έκαναν τριάντα χρόνια τώρα. Και γιατί σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που δεν μπορώ να τους σκεφτώ αυτή τη στιγμή.

Ερώτηση: Στο Συμπαραστάτη του Δημότη γιατί δεν υποβάλλεται σχετική ερώτηση; Αν και θα έπρεπε να επέμβει αυτοβούλως. Διότι αγαπητέ μου το θέμα αφορά και σε διαφυγόντα δημοτικά έσοδα, δηλαδή το μείον στο δημοτικό ταμείο που προκύπτει από αυτήν την ιστοριούλα είναι προφανώς και μείον για τον κάθε δημότη.

Απάντηση: Και του το είπα εγώ, πρόσεξε γιατί θα καείς. Τίποτα αυτός, ξεροκέφαλος. Στο τέλος δάγκωσε το χέρι που τον τάιζε. 

Όχι καλέ ο Συμπαραστάτης, τι λες τώρα;. Κάποιος φίλος μου.

Αν αυτό το συμβάν γινόταν γνωστό πέντε δέκα χρόνια πριν, είμαι σίγουρος πως η μεγάλη πλειοψηφία θα το περνούσε στο ντούκου, με τη δικαιολογία πως ένα όχι δε σημαίνει τίποτα, αφού κάποιος άλλος θα ήταν πρόθυμος να αρπάξει την ευκαιρία και να κάνει τη λαδιά ή τη λαμογιά. Και για κάποιους, από αυτούς τους μέσα ή έξω από τα κυκλώματα, θα ήταν ένα καλό σημάδι για να αρχίσουν να κάνουν τα δικά τους παρόμοια σχέδια. Στις μέρες μας, όμως, νομίζω πως τα πράγματα τείνουν ν' αλλάξουν. Πάρα πολλοί συμπολίτες μας έχουν συνειδητοποιήσει πως, το γεγονός πως είμαστε η δεύτερη πιο διεφθαρμένη χώρα της Ε.Ε,  είναι μία από τις βασικές αιτίες που έκανε ανεξέλεγκτη την κρίση που περνάμε. Μια διαφθορά που - εκτός από τα μεγάλα σκάνδαλα, τη φοροδιαφυγή, την  εισφοροδιαφυγή, τις μίζες, τα φακελάκια σε πολλές υπηρεσίες του Δημόσιου - περιλαμβάνει και εκατοντάδες χιλιάδες παρόμοιες μικρές υποθέσεις, όπως κι αυτή της καντίνας. Και για το λόγο αυτό πολλοί φαίνεται πως έχουν ευαισθητοποιηθεί απέναντι σε τέτοια κρούσματα. Υποστηρίζουν μάλιστα την άποψη πως, αν τα βύσματα, τα κόλπα, οι κομπίνες, οι συμφωνίες κάτω από τα τραπέζια, οι αδικίες και οι παρανομίες δεν περιοριστούν στο ελάχιστο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής στην προσπάθειά μας για έξοδο από την κρίση, τότε αυτό θα κάνει χειρότερη το σύνολο της ζωής στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Η καντίνα στην παραλία των Λιπασμάτων είναι ένα μικρό παράδειγμα του πώς τα πράγματα δε θα αλλάζουν για το καλύτερο του κοινωνικού συνόλου, αν τα αφήσουμε να τα χειρίζονται άνθρωποι  της όποιας εξουσίας, που η ιδιοτέλειά τους είναι εκτός ελέγχου και την ηθική τους την έχουν παροπλίσει. Κι ενώ σα χώρα έχουμε χάσει τ'αυγά και τα πασχάλια, αυτοί στον μικρόκοσμό τους εξακολουθούν να κάνουν εκείνα τα ίδια που μας ρήμαξαν. Τα ίδια και χειρότερα.

Με λίγα λόγια, έχοντας πειστεί, μιας και πουθενά δε βρήκα κάποια σχετική προκήρυξη και απόφαση, πως όλα όσα καταμαρτυρούν συμπολίτες μας για την υπόθεση της καντίνας ισχύουν - και χίλιες φορές μακάρι να ήταν φτηνές κακεντρέχειες -  αυτό που εν κατακλείδι συνέβη είναι το εξής: Ο Δήμαρχος κ. Τζανής άναψε πράσινο φως να συμβεί κάτι που στην εποχή μας συμβάλλει στην υπερίσχυση του καθεστώτος της ζούγκλας, Ή αλλιώτικα, είναι σα να εισάγει καρκινικά κύτταρα σε έναν οργανισμό που το ανοσιοποιητικό του σύστημα τα έχει φτύσει τελείως. Και αυτό κρίνω πως είναι κάτι που δε με συμφέρει και δεν κολλάει με αυτά που πιστεύω. Το δε μήνυμα που λαμβάνω ενισχύει και κάποια άλλα μηνύματα που, αποκωδικοποιώντας τα, αυτό που διαβάζω είναι πως δεν υπάρχουν πια σαφή όρια στη Δημ.Αρχή, ανάμεσα στο τι επιτρέπεται και τι όχι.  

Αυτό που με ώθησε να δημοσιοποιήσω αυτό το συμβάν, μιλώντας μάλιστα ενάντια σε έναν γνωστό μου συνδημότη, ήταν η πεποίθηση πως όσο δεν αντιδρούμε όπως μπορούμε σε τέτοιες συμπεριφορές και φαινόμενα, τόσο πιο μίζερη κάνουμε την κοινή μας ζωή. Πρέπει ν'άρχίσουμε να μαθαίνουμε να παίζουμε τα παιχνίδια με κανόνες σεβαστούς από όλους. Αυτό πιστεύω πως είναι προς το συμφέρον όλων, ιδιαιτέρως των πιο αδύναμων. Το πιο πιθανόν είναι πως τίποτα δε θα γίνει, τίποτα δε θ'αλλάξει. Όμως μέσα μου ήταν έντονη η ανάγκη να καταθέσω μία ακόμα μικρή μαρτυρία της εποχής και του κλίματος που επικρατεί στους επάνω κύκλους της τοπικής εξουσίας. Αυτό που με στεναχωρεί είναι πως αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι θα βγουν πάλι με ντουντούκες και σε εξέδρες σε δύο χρόνια, ζητώντας τη ψήφο μας, υποσχόμενοι πως θα αγωνιστούν για την τήρηση των νόμων και την υποστήριξη του δημόσιου συμφέροντος. Οι ψεύτες. Οι αναίσχυντοι.

Κι όμως θα μπορούσε όλα να ήταν εντάξει. Ήταν εύκολο. Αρκεί να το θέλανε. Κρίμα. Κρίμα για όλους μας.

Το άρθρο είναι αναδημοσίευση απο το site "STAGONA4U.GR" 

Παρέμβαση του Γραμματέα της Π.Ο. Κερατσινίου – Δραπετσώνας της ΔΗΜ.ΑΡ. Τάκη Πατσάκη, εκ μέρους της οργάνωσης, προς τους εργαζόμενους της ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α.

Φίλοι και φίλες εργαζόμενοι.

Σαν πολιτικοποιημένος άνθρωπος, σαν άνθρωπος με κοινωνική ευαισθησία, αλλά και σαν γραμματέας της πολιτικής οργάνωσης Κερατσινίου-Δραπετσώνας της Δημοκρατικής Αριστεράς,  βρίσκομαι εδώ για να σας δηλώσω την συμπαράσταση μου στην μοναδικά εξωπραγματική στάση της διοίκησης του δήμου μας, στην αποπληρωμή των δεδουλευμένων σας επί ένα χρόνο τώρα.

Είχαμε επισημάνει από νωρίς την κακή λειτουργία και διαχείριση της ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α., με την προσωπική μου παραίτηση από το διοικητικό συμβούλιο σχεδόν ένα χρόνο πριν, ενώ η ως τώρα παραμονή μας σαν κομματικός φορέας στο συμβούλιο είχε πιο πολύ την έννοια της εποικοδομητικής παρακολούθησης και βοήθειας στην εξεύρεση λύσεων, παρά στην συμμετοχή στην διοίκηση της επιχείρησης.

Η εξυπηρέτηση 3.500 συνδημοτών μας από τις υπηρεσίες πολιτισμού, αθλητισμού, μουσικής, καθώς και η κοινωνική προσφορά της επιχείρησης προς αυτούς τους δημότες, γίνεται μέσα από την δική σας προσπάθεια, τον δικό σας παραγωγικό αγώνα, και δεν γίνεται η αμοιβή σας για όλα αυτά να είναι κούφιες επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις.

Είναι γνωστά σε όλους, και επισήμως από τα πρακτικά των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου καθώς και του διοικητικού συμβουλίου της επιχείρησης, γιατί δεν πληρώνεστε.

Γιατί έστω και τα μειωμένα χρήματα που ήλθαν στο ταμείο της επιχείρησης, πήγαν αλλού.

Σε παράνομα προσληφθέντες υπαλλήλους, σε ημέτερους, σε μαύρες τρύπες.

Παράλληλα  με εσάς που προσφέρατε τις συγκεκριμένες υπηρεσίες για τις οποίες δημιουργήθηκε η επιχείρηση προς όφελος των δημοτών, μια σειρά άλλων επιλογών της διοίκησης της ΔΗΚΕΠΑ καθώς και της Δημοτικής αρχής, προσέφεραν αγνώστου ακριβούς αξίας κονδύλια και υπηρεσίες προς άγνωστες κατευθύνσεις, απορροφώντας έτσι τα χρήματα που έπρεπε να έρθουν τόσο σε σας, όσο και σε μία σειρά άλλων απαραίτητων λειτουργικών δαπανών και κοινωνικών δράσεων .

Δεν αρκεί λοιπόν, το σημερινό σύνθημα και αίτημα σας να είναι: «πληρώστε μας»

Με τον ίδιο τρόπο, ακόμη κι αν βρίσκονταν τα χρήματα να πληρωθείτε άμεσα, από την νέα περίοδο θα αρχίσουν να δημιουργούνται νέα χρέη προς εσάς, γιατί από πουθενά δεν φαίνεται στον ορίζοντα η αλλαγή νοοτροπίας από την διοίκηση της επιχείρησης και την Δημοτική αρχή η, η εφαρμογή μιας αλλιώτικης πολιτικής που θα επιτρέψει με ορθολογισμό και σύνεση να διοχετεύονται τα χρήματα που εισρέουν στο ταμείο της επιχείρησης, στους αποκλειστικούς 2 πυλώνες της.

Στους εργαζόμενους της, προκειμένου να παρέχονται οι επιθυμητές υπηρεσίες στους κατοίκους του Δήμου, καθώς και στις υγιείς δράσεις της κοινωφελούς, επ’ ωφελεία των πολιτών.

Είμαστε τρία μέρη, που θα έπρεπε να έχουμε ορθολογική συνεργασία για να πετυχαίνουμε την μέγιστη σωστή λειτουργία της επιχείρησης.

Η διοίκηση, οι εργαζόμενοι, οι πολίτες.

Το αυτονόητο όμως, αποτελεί το αλλιώτικο σε ετούτη τη χώρα.

Το ανόητο, αποτελεί θεσμό σε ετούτη τη χώρα.

Και ανόητο είναι η ανατροπή αυτής της σχέσης, η δημιουργία καταστάσεων σύγκρουσης ανάμεσα στην διοίκηση και τους εργαζόμενους, ανάμεσα στην διοίκηση και τους πολίτες.

Δεν αρκεί το αυτονόητο αίτημα σας «πληρώστε μας, εδώ και τώρα»

Ως ΔΗΜΑΡ ζητάμε, εδώ και τώρα, διαφάνεια στην διαχείριση, ορθολογισμό στην διοίκηση, και επανασχεδιασμό καθώς και επαναλειτουργία των δράσεων σε νέα βάση.

ΔΗΚΕΠΑ, Ανάμεσα στον πολιτικό αμοραλισμό και την προοπτική μιας αλλιώτικης πόλης

της Μαρίας Καραφέρη, 

H ΔΗΚΕΠΑ (Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτισμού Αθλητισμού Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας), είναι η επιχείρηση που δημιουργήθηκε πριν από ένα περίπου έτους κατ’ επιταγή του ν. 3852/2010, από την συγχώνευση των τεσσάρων προϋφιστάμενων κοινωφελών δημοτικών επιχειρήσεων, των ΔΗΚΕΠΑΚ, ΔΗΚΕΠΟΚ, ΔΗΚΕΠΡΟΚ (Κερατσινίου) και ΚΕΠΚΥ (Δραπετσώνας).

Οι πολυποίκιλες δράσεις και δραστηριότητες που περιλαμβάνονται στις παρεχόμενες υπηρεσίες της κοινωφελούς επιχείρησης ουσιαστικά αποτελούν το κοινωνικό πρόσωπο του Δήμου, συνθέτουν την κοινωνική προσφορά στους δημότες επί πολλές δεκαετίες.

Σήμερα περίπου 3.500 συνδημότες μας, κυρίως παιδιά και έφηβοι, εξυπηρετούνται από τα αθλητικά, πολιτιστικά και μουσικά τμήματα της επιχείρησης, και περίπου 200 γυμναστές, μουσικοί και δάσκαλοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα τμήματα αυτά.

Ειδικά δε σε εποχές πολυεπίπεδης κρίσης, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής, που αγγίζει όλο και πλατύτερα στρώματα της κοινωνίας ενώ ένα μεγάλο μέρος της έχει ήδη οδηγηθεί στην εξαθλίωση, ο ρόλος που καλείται να διαδραματίσει η οργανωμένη και θεσμική έκφραση της τοπικής κοινωνίας, διευρύνεται συνεχώς.

Στο πλαίσιο αυτό η διαπίστωση ότι οι κοινωφελείς επιχειρήσεις ενδεχόμενα να έχουν χρησιμοποιηθεί ως δούρειος ίππος για την διακίνηση μαύρου χρήματος και την εξυπηρέτηση ημέτερων φαντάζει το λιγότερο δραματική.

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις σχετικά με ακαταχώριστα παραστατικά όχι μόνο προηγούμενων αλλά και της παρούσας χρήσης, η ύπαρξη τιμολογίων που δεν αντιστοιχούν σε παρασχεθείσες υπηρεσίες, η μη καταβολή των εισφορών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και η μη πληρωμή των εργαζομένων, καθόν χρόνο καταβάλλονται υπό αδιαφανείς συνθήκες χρήματα για την πληρωμή «εθελοντών», καταδεικνύουν ότι η διακίνηση των κονδυλίων των επιχειρήσεων υπόκειται σε όρους λειτουργίας offshore εταιρειών.

Καταδεικνύουν όμως ταυτόχρονα και την έλλειψη πολιτικής βούλησης ή την ευθυγράμμιση με πολιτικές παλαιού τύπου, ευεπίφορες σε ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις κάθε τύπου. Επί ένα ολόκληρο έτος η εφεύρεση δήθεν διαδικαστικών προσκομμάτων, που δημιούργησε ο πράγματι απαράσκευος Καλλικράτης (διετές, προϋπολογισμός, φορολογικές εκκρεμότητες συγχωνευθεισών επιχειρήσεων κλπ), εξασφάλισαν στο δήμο κάποια ρευστότητα, αφού του έδωσαν την δυνατότητα να απόσχει από την χρηματοδότηση της επιχείρησης, ενώ είναι άγνωστη η πορεία των όποιων εσόδων της (συνδρομές μελών, έσοδα από θερινούς κινηματογράφους κλπ).

Ως από μηχανής θεός ο  Ν. 4071/2012 κατήργησε τις χρονοβόρες και γραφειοκρατικές διαδικασίες για την χρηματοδότηση της επιχείρησης συμπαρασύροντας το άλλοθι για τη μη χρηματοδότηση της επιχείρησης επί ένα έτος.

Πλέον ανάγεται αποκλειστικά στην πολιτική βούληση της διοίκησης να διαφυλάξει τη λειτουργία της επιχείρησης, του κοινωνικού προσώπου του Δήμου. Να χρηματοδοτήσει την επιχείρηση ώστε να πληρωθούν οι εργαζόμενοι, να διακανονιστούν οι οφειλές της επιχείρησης προς το δημόσιο, ώστε να αποκτήσει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα και να μην χαθούν τα επιδοτούμενα προγράμματα του ΟΑΕΔ. Να εξασφαλίσει με δυο λόγια τη σύννομη λειτουργία της.

Και αν πράγματι η στόχευση της δημοτικής αρχής κατατείνει στην διασφάλιση της λειτουργίας της επιχείρησης προς όφελος των δημοτών, να αναπτύξει «σενάριο Β», για την περίπτωση που αυτή καταστεί, λόγω του αμαρτωλού παρελθόντος της, ανέφικτη. Σενάριο που να κινείται στον αντίποδα της επιδότησης ιδιωτικών σχολών, όπως φημολογείται, προκειμένου να υποκαταστήσουν το έργο της κοινωφελούς, αλλά να εξετάσει την πιθανότητα ανάληψης των δραστηριοτήτων και δράσεων της επιχείρησης, την δυνατότητα μεταφοράς των επιδοτούμενων προγραμμάτων, την υπογραφή των συμβάσεων εργασίας με τους δασκάλους, μουσικούς και γυμναστές που χρόνια τώρα απασχολούνται στις επιχειρήσεις του δήμου, ώστε να μην υπάρξει η παραμικρή επίπτωση για τους δημότες και τους εργαζόμενους από την ενδεχόμενη διακοπή λειτουργίας της ΔΗΚΕΠΑ.

Η υποχρηματοδότηση των ΟΤΑ πράγματι επιφέρει καίριο πλήγμα στην δυνατότητα χρηματοδότησης της επιχείρησης. Πλην όμως, το πέταγμα της μπάλας στην ανάλγητη δημόσια διοίκηση, υποδηλώνει έλλειψη ρεαλισμού και απουσία σχεδίου και οράματος.

Οι καιροί επιβάλλουν, με σύνεση και ορθολογισμό, να διαχειριστούμε τους ελάχιστους πόρους που απέμειναν, χωρίς να συντρίψουμε τα τελευταία στοιχεία κοινωνικότητας και αλληλεγγύης που έχουν απομείνει.

Οι καιροί επιβάλλουν να παλέψουμε για μια αλλιώτικη πόλη.

Υποταγή, ανατροπή, ή μεταρρυθμίσεις; Η εκδήλωση

4 / 4 / 2012

"Τετάρτη, 4 Απριλίου 2012. Ξεχωρίζω από τη σημερινή ειδησεογραφία:
• Αυτοκτονία 77χρονου συνταξιούχου στο Σύνταγμα
• Γαλλική ΜΚΟ προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στο Πέραμα, όπου η ανεργία αγγίζει το 80%
• 2 εκατομμύρια ευρώ διασπάθισε σκανδαλωδώς το συνδικάτο της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ
• 92 ρουσφετολογικές τροπολογίες κατατέθηκαν από βουλευτές πριν κλείσει η Βουλή για τις εκλογές.

Ισχυρίζομαι ότι τα δύο πρώτα δεν θα είχαν συμβεί, εάν δεν υπήρχαν τα δύο δεύτερα."

Έτσι ξεκίνησε την ομιλία του ο Γεράσιμος Γεωργάτος στην χτεσινή εκδήλωση στο Κερατσίνι, για να δώσει λίγο αργότερα τον λόγο στην Μαρία Καραφέρη, η οποία τόνισε ανάμεσα στα άλλα «…στο πρώτο μάθημα του Ποινικού Δικαίου στην Νομική Σχολή οι φοιτητές μαθαίνουν ότι τα εγκλήματα τελούνται είτε με πράξεις είτε με παραλήψεις. Και η αριστερά μετείχε όλα αυτά τα χρόνια στο παιχνίδι με την σιωπή της, την ανοχή της και την εσωστρέφεια της. Δια παραλείψεως...».
Και ενώ περιμέναμε να ακούσουμε τον τρίτο ομιλητή, τον Χρήστο Χωμενίδη, εκείνος προτίμησε να κάνει ερωτήσεις στους άλλους δυο, επί των ομιλιών τους, προκρίνοντας την ιδιότητα του δημιουργού
Καλό και πρωτότυπο του βγήκε, και το ευχαριστηθήκαμε όλοι.
Γιατί έθεσε μια σειρά από «… καλά το είπατε, αλλά πως θα το κάνετε;…» που σε γενικές γραμμές ικανοποίησε το ακροατήριο, το οποίο παίρνοντας θάρρος έθεσε με την σειρά του μια σειρά από σκληρά ερωτήματα.
Κοινός παρανομαστής, η εμπεδωμένη συνείδηση όλων ότι η λογική άρχισε να επικρατεί στην Αριστερά, την δική μας Αριστερά, και ήρθε ο καιρός να απαντήσει σε δύσκολα πολιτικά ερωτήματα χωρίς την σιγουριά της καταγγελίας, αλλά με τις αβεβαιότητες της εφαρμοσμένης πολιτικής.
Η εκδήλωση κράτησε περίπου 2,5 ώρες ενώ η αίθουσα του πολιτιστικού κέντρου «Μελίνα Μερκούρη» ήταν σχεδόν γεμάτη μέχρι το τέλος της, κάτι σπάνιο για την περιοχή μας που συνήθως σνομπάρει της πολιτικές εκδηλώσεις και ειδικά τις κομματικές.




Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και οι υποψήφιοι βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ στη Β' Πειραιά Γιάννης Κακουλίδης, Στέφανος Κασαπίδης, Μαρία Γιαννακάκη, Κώστας Μπουριάζος, Μαρία Καραβασιλιάδου, Νίκος Γαλανός, Γιώργος Μουταφίδης, και από την Α’ Πειραιά, η Σοφία Τσιάλτα, και ο Σάββας Αλεξόγλου. Παραβρέθηκε επίσης και ο Νίκος Μπίστης.